Marjolein Goos: ‘Als GGDH zijn we een soort tribe van gelijkgestemden’

10 augustus 2021, 09:41

Samen dragen we bij aan een gezond en gelukkig Den Haag, ieder op zijn of haar eigen manier. Zo geven we met elkaar de cultuurverandering vorm naar focus op ervaren gezondheid. Welke stappen maken we? En hoe bewegen we zelf binnen die transitie? We praten erover met Marjolein Goos, manager preventie binnen de JMO bij Gemeente Den Haag. “Mijn missie is het bij elkaar brengen van de systeemwereld en de leefwereld. Het liefst ben ik zo concreet mogelijk bezig om dingen met elkaar te regelen.”

“Ik ben erg dankbaar voor een netwerk als Gezond en Gelukkig Den Haag (GGDH) en de beweging die we van daaruit met elkaar maken: van curatieve zorg naar preventie. En het is goed dat we ons daarbij richten op alles wat er al is. Vooral bij en met bewoners. Vanuit de Gemeente worden verschillende vormen van preventie ingezet. Van Jeugdgezondheidszorg tot grootschalige preventieve programma’s zoals Kansrijke Start en Haagse Aanpak Gezond Gewicht.”

“Wij hebben hierop onze partners gevonden in het netwerk GGDH. Zo kijken we nu bijvoorbeeld samen met de huisartsen of we een stevigere brug kunnen slaan tussen huisartsenzorg en het sociaal domein. In Laak borduren we – als voorbeeld voor de rest van de stad – voort op werkwijzen die daar al zijn bedacht en geïmplementeerd. Ik geloof hier echt in. Je moet elkaar als mensen zien te vinden en vanuit enthousiasme een bepaalde sparkle hebben om van daaruit te creëren met elkaar.”

Marjolein werkte eerder als interimmanager, onder meer bij ziekenhuizen op het gebied van kwaliteitsmanagement. Op de vraag wat voor haar kwaliteit betekent, reageert ze: “Voor mij is er maar één iemand die bepaalt wat kwaliteit is: de bewoner. Vanuit dat perspectief draait het vaak om snelheid en de mate van aansluiten bij hun behoeftes. Ook is er vertrouwen nodig. Hoe kijken bewoners ergens zelf naar? En hoe zijn zij er zelf bij betrokken?”

Gelijkwaardig naast elkaar

Marjolein vervolgt: “Hier zit natuurlijk ook direct de spanning op. Want ja, ik ben erg enthousiast over de Preventiecoalitie en ben benieuwd naar de uitkomsten van het Participatief Onderzoek in Laak en Moerwijk vanuit bewonersbetrokkenheid. Maar ondertussen willen wij als gemeente soms ook graag zelf blijven bepalen. We zullen dus ook zelf de bewoners het vertrouwen moeten geven.”

Maar de gemeente organiseert zelf toch ook al veel co-creatie sessies? “Ja, dat klopt, maar mijn ervaring is toch wel dat de gemeente hier tot nu toe heel sturend in is. En bewoners zitten er helemaal niet op te wachten om aan de leiband van de gemeente mee te lopen. Zoals ik het zie, valt de sturende kwaliteit van de gemeente weg binnen de community up beweging.”

Ambtenaar 3.0

“Eigenlijk wist men jaren geleden al dat er meer gelijkwaardigheid nodig is. Maar juist dat is lastig vanuit een gemeente”, reflecteert ze. “Je hebt dan namelijk ook ambtenaren nodig die naast mensen in de wijken gaan staan, een ambtenaar 3.0 of 4.0, iemand die het gemeentehuis een beetje los durft te laten. We werken nu allemaal erg gekaderd. Terwijl we meer mensen nodig hebben in een vrijere rol.”

“En natuurlijk heb je als gemeente ook een politieke verantwoording af te leggen, maar volgens mij kan dat prima naast die vrijere rol. Dat betekent wel dat we moeten werken aan een duurzame manier van samenwerken. Je wil mensen niet aan de subsidieleiband van de gemeente leggen. Het is alleen in dat kader al heel interessant om een te kijken of er andere vormen van financiering zijn, zoals microkrediet.”

Het belang van verbinders in de transitie

Op de vraag waar Marjolein zichzelf op de transitiecurve ziet, antwoordt zij: “Ik zie mezelf in het midden staan. Ik ben een verbinder. Ik zie dingen gebeuren en koppel mensen en initiatieven aan elkaar. Al heb ik wel de neiging om dan wat overzicht te brengen. Het maakt me daarbij niet uit of we eerst rechts en daarna links gaan. In dat kader ben ik dus enerzijds flexibel, en tegelijk ook doelgericht.”

“Ik zie onszelf als onderdeel van een grotere beweging. Met hoe meer mensen we deze beweging maken, hoe meer impact we hebben. Ik geloof er echt in dat wat je aandacht geeft, gaat groeien. En ja, dat gaat stapje voor stapje. En kost tijd. De grootste uitdaging die ik zie, heeft vooral te maken met de huidige manier van doen en financieren. Hoe we nu als mensen worden afgerekend. Heel veel mensen hebben er nu baat bij dat dingen in stand worden gehouden.”

“Dat is ook niet 1-2-3 te veranderen. Ondanks dat ben ik positief gestemd.  Juist nu ook de gemeente en verzekeraars zijn aangesloten. Ik geloof dat het ons gaan lukken! Ik zie ook steeds meer GGDH-vriendschappen ontstaan. Als GGDH zijn we een soort tribe van gelijkgestemden. Dat geeft een goede energie. Hier moeten wij elkaar aan blijven herinneren. En dingen zichtbaar blijven maken.”

Lemniscaat als symbool voor transitie

Welk beeld staat voor haar voor de transitie en haar gevoel daarbij? “Daarbij moet ik meteen denken aan een lemniscaat, waarin het een met het ander wordt verbonden. Het is belangrijk dat dingen met elkaar in verbinding worden gebracht, waarbij we elkaar vinden op het snijvlak. En ondertussen eindeloos door bewegen.”