Borging samenwerking medisch en sociaal domein: ‘Zet de deuren open’

De samenwerking tussen medisch en sociaal domein is kwetsbaar. We horen het vaak binnen het netwerk van Gezond en Gelukkig Den Haag. Terwijl juist die samenwerking zo belangrijk is voor passende zorg en ondersteuning. Wat hebben wijknetwerken nodig om samenwerking te kunnen borgen en verankeren? We gaan erover in gesprek met Sandra Harthoorn, trekker van het netwerk in Loosduinen.

Sandra Harthoorn staat als verpleegkundig specialist in Loosduinen, naast haar rol als wijkmanager, met beide benen in de praktijk. Dagelijks maakt ze gebruik van haar netwerk. Ze schakelt met een diëtist als er risico op ondervoeding. Of wanneer eenzaamheid speelt, is er een kort lijntje naar de ouderenconsulent of dagbestedingsmogelijkheden in de wijk. Voor hulp in huis verwijst ze mensen naar de gemeente (WMO). ‘Als ik de mensen in mijn netwerk goed weet te vinden, verbetert de zorg en ondersteuning voor de mensen waar het om gaat’, stelt ze.

Het netwerk Beter Thuis Loosduinen is in 2016 opgezet op initiatief van een enthousiaste huisarts, met ondersteuning van Stichting Lijn1 Haaglanden en een subsidie van ZonMw. Want in het Haagse versnipperde zorglandschap, is samenwerking soms uitdagend, vertelt Sandra: ‘Er zijn veel personen en partijen actief in de wijk. Ook hebben we te maken met 3 wetten en bijbehorende belangen en financieringsstromen; de WMO, zorgverzekeringswet en de wet langdurige zorg.’

Borging

Sinds het ontstaan van het netwerk komen huisartsen, thuiszorg, welzijn, wijkverpleging en paramedici regelmatig samen. Met elkaar zijn inmiddels verschillende zorgpaden ontwikkeld, zoals eenzaamheid, ondervoeding, dementie of valpreventie. ‘Zo weten we allemaal beter wat we kunnen doen als we iets signaleren.’ Toch blijft het een uitdaging om deze ontwikkelingen een structurele plek te geven.

Zo wilde Sandra vorig jaar een grote bijeenkomst organiseren voor de professionals in de wijk. Maar haar budget liet daar geen ruimte voor. De gemeente verwees naar welzijn, welzijn verwees naar de gemeente. Uiteindelijk is het via een samenwerking met Mantelzorgmakelaars gelukt om de bijeenkomst, voor maar liefst 50 professionals, te realiseren. ‘Dat was een heel geslaagde sessie, maar wel weer eenmalig. Dat is jammer.’

Missie en visie

Ze zou dus graag meer gezamenlijkheid zien in financiering van wat er nodig is voor deze samenwerking. Dat geldt voor zo’n bijeenkomst, maar ook voor financiering van degene die de kar trekt. ‘Die heb je echt nodig. Want iedereen wil wel samenwerken, maar dat gaat niet vanzelf. Hoe kan die persoon duurzaam gefinancierd worden, vanuit een gezamenlijk ‘potje’ van gemeente, zorg en welzijn?’

Wat daarvoor nodig is? ‘Dat domeinoverstijgende samenwerking echt onderdeel is van de missie en visie van organisaties. Dat vraagt iets van bestuurders. Echt samenwerken is moeilijker dan het lijkt en begint met elkaar leren kennen. Vaak denken we te weten wat een ander doet, maar komen we er in een gesprek achter dat de praktijk er heel anders uitziet.’

Goed op weg

En wat Sandra betreft, hoeft dat elkaar leren kennen helemaal niet ingewikkeld te zijn. ‘Twee keer per jaar een laagdrempelig koffiemoment zou al heel fijn zijn. Organisaties kunnen daar ook zelf een rol in pakken, en zo laten zien dat de deur openstaat en ze bereid zijn tot samenwerking. Want we zijn goed op weg in Loosduinen, maar kunnen onze samenwerking nog veel steviger maken.’