“De beweegreis moet soepeler verlopen van zorg naar dagelijks leven”

13 november 2025, 09:35

Sport en bewegen helpen mensen met een lichamelijke aandoening of beperking om hun gezondheid te verbeteren. Toch vinden veel mensen het lastig om na een periode van revalidatie of een zorgtraject zelfstandig te gaan en blijven bewegen. De landelijke Beweegreiskompas-studie wil daar verandering in brengen. Joan Dallinga van De Haagse Hogeschool coördineert het Haagse deel van dit onderzoek.

Wat wordt bedoeld met ‘beweegreis’?

“Met de beweegreis bedoelen we de manier waarop mensen bewegen een plek geven in hun dagelijks leven. Na een periode van zorg of revalidatie vinden veel mensen het lastig om zelfstandig te gaan en blijven bewegen. Ze kunnen geen passend aanbod vinden in de buurt of ervaren een drempel om ergens heen te gaan. Dat is jammer, want we weten dat bewegen een groot positief effect heeft op herstel. Dat potentieel wordt nu nog niet goed benut.”

Op wie richt het onderzoek zich?

“Voor het Haagse deel van het onderzoek richten we ons op twee groepen: mensen met kanker en mensen die in revalidatie zijn (geweest). Dat zijn heel verschillende doelgroepen. Bij revalidanten is bewegen al een belangrijk onderdeel van hun herstel, maar de uitdaging zit in de overgang naar thuis. Hoe kan je zelfstandig thuis of met ondersteuning in de eigen wijk doorgaan met bewegen? Dit zijn we aan het onderzoeken  samen met Basalt Revalidatie en allerlei partners die beweegaanbod verzorgen of proberen te faciliteren. Er is veel aanbod, maar het is versnipperd en vaak ontbreekt een ‘warme overdracht’ tussen begeleid bewegen in de zorg en zelfstandig bewegen thuis of in de eigen wijk.

Bij mensen met kanker is er nog minder aandacht voor de rol van beweging bij herstel. We werken onder andere samen met het informatieplein Oncologie van het Haaglanden Medisch Centrum (HMC), waar vrijwilligers laagdrempelige ondersteuning bieden en hulpvragen kunnen beantwoorden. Daar ligt nog veel ruimte om de verbinding met beweegaanbod te versterken.”

Wat is er nodig om dit te verbeteren?

“Er bestaan al veel initiatieven vanuit zorg, gemeente en sportorganisaties, maar het sluit nog onvoldoende op elkaar aan. Partijen moeten beter samenwerken en afstemmen om mensen op een manier te bereiken die bij hen past.

Daarom brengen we eerst in kaart wat er al is – bijvoorbeeld initiatieven zoals het Beweegloket Den Haag en het informatieplein oncologie – en kijken we hoe we die beter met elkaar kunnen verbinden. We benaderen de beweegreis in stappen: van de zorg, naar de eerstelijn, naar zelfstandig bewegen.”

Jullie zijn nu een jaar onderweg. Hoe ziet het vervolg eruit?

“De Beweegreiskompas-studie loopt drie jaar, en wij zijn nu ongeveer op een derde. Op basis van de interviews die we hebben afgenomen, gaan we oplossingsrichtingen bepalen. Die werken we vervolgens samen met onze partners verder uit.

Uiteindelijk willen we, met alle partners in het Beweegreiskompas een toolbox ontwikkelen die voor verschillende doelgroepen handvatten biedt om een samenhangende en soepele beweegreis te realiseren.”

De vorm van het onderzoek is een actieonderzoek – wat vraagt dat van jullie als wetenschappers?

“Ons onderzoek is sterk in de praktijk geworteld. Dat betekent dat we flexibel moeten zijn: inspelen op nieuwe ontwikkelingen en eventueel nieuwe partners betrekken die waardevolle perspectieven kunnen toevoegen.

Daarnaast hebben we als onderzoekers vooral een faciliterende en ondersteunende rol. We brengen partijen bij elkaar, zorgen voor afstemming en helpen om samen tot concrete oplossingen te komen.”